राधाची डायरी

राधाची डायरी – पान ५

‘मेरी पॉपिन्स’ सिनेमात पाहिलेली धुराची चिमणी आहे या बिल्डिंगला!!’
लाल रंग दिलेली, दगडांनी बांधलेली ही बिल्डिंग माझी शाळा असणार होती.
माझ्या बबडीसारखी दिसणारी, सोनेरी केसांची, माझी नवी मैत्रिण ‘एलन’ तिची आई, आयू आणि मी, आम्ही सगळे माझ्या नव्या शाळेच्या गेटमधून आत आलो.

एलन मला काय काय दाखवत होती. मातीचं ग्राऊंड नव्हतंच शाळेला! सगळीकडे डांबर किंवा फरश्या घातल्या होत्या आणि त्यावर रंगीत चौकोन आखले होते. बहुदा टिकरी-पाणी खेळण्यासाठी! सॉलिड! इकडच्या मुलांना हा खेळ येत असेल तर खूप मजा येणार!
शाळेच्या भिंतीवर क्रिकेटच्या स्टंप्सची चित्रं काढली होती. पलिकडच्या बाजूला एक मोठ्ठा गोल आखला होता! हा कशासाठी? एलनने मला सांगितला एक नवा खेळ. मला माहित नसलेला! आत्ता डायरी लिहितानाच त्याचं नाव आठवत नाहिए!!

मग आम्ही मोठया सरांच्या खोलीकडे निघालो. माझ्या पोटात मोठ्ठा गोळा आला. पुण्याची शाळा आठवून कसंतरीच होत होतं. कसे असतील मोठे सर? प्रेमळ? रागीट? कडक असतील का?
कालच आयूला विचारत होते मी, की माझ्या वर्गात पुण्यातल्या शाळेसारख्या फक्त मुलीच आहेत का? की शाळा मुलामुलींची आहे? माझ्यासारखे काळे केस कुणाचे असतील का? इथली मुलं दंगा करतात का? अभ्यास मला समजेल का? आणि बाईंचं इंग्रजी बोलणं?
मोठया सरांच्या खोलीसमोर आलो. आतून गिटार वाजल्याचा आवाज येत होता! मोठे सर गिटार वाजवत होते? सॉलिड! तेच जर असले सॉलिड असतील तर सगळी शाळाच सॉलिड असेल!!
एलनच्या आईने, माझी आणि आयूची सरांशी ओळख करून दिली. त्यांचं नाव होतं ‘मिस्टर ऍन्ड्रयू’ (andrew). छान हसून बोलले ते! शेजारी एक खेळण्याचं टब होतं. मी आणि एलन मस्त खेळत बसलो.
थोडया वेळानी परत जाताना आयूनी सांगितलं, की या शाळेत मी मस्त बागडणारे!
‘म्हंजे?’
‘या शाळेला युनिफॉर्मच नाही राधू! हवे ते कपडे घालून यायचं पण भरपूर घालायचे. टीशर्ट त्यावर स्वेटर आणि त्यावर कोट! कपडे मळले तरी चालतील असे!’
‘म्हंजे? मी रोज जीन्स घालू शकते?’
‘हो – !’
‘सॉलिड’
‘आणि होमवर्क नाही देत. शाळेतच करायचा अभ्यास! आणि राधू, शिवाय 3 सुटया! खेळायच्या 2 आणि डबा खायची एक – !’

मी एकदम खूष! कसली भन्नाट शाळा!
‘किती मुली आहेत माझ्या वर्गात? मी कितवीत जाणार? बाईंचं नाव काय?
शाळा कधी सुरू होणार? ‘
‘अगं, किती प्रश्न विचारशील!? ऐक, तू दुसरीत जाणार, शाळा परवापासून सुरू होणार, बाईंचं नाव मिसेस डेव्हिस. आणि तुझ्या वर्गात सहा मुली आणि 20 मुलं आहेत!’

बापरे!! २० मुलं? माझ्या पुण्याच्या शाळेत फक्त मुलीच होत्या. ही २० मुलं जर दंगा करणारी निघाली तर? मला सवयच नाहिए! आणि शिवानीला सांगायला पाहिजे-
मला माहितेय ती काय म्हणेल-
ती म्हणेल, ‘अय्या! राधा? तुझ्या शाळेत ‘मुलं’ पण आहेत? सॉलिड!!’
कुशीतल्या बबडीला जवळ घेऊन मी शिवानीचा चेहरा कसा होईल, हे आठवून खुदूखुदू हसत राहिले!

– मधुरा डहाणूकर

मधुरा डहाणूकर ह्या मराठी रंगभूमी, दूरदर्शन मालिकां मधील प्रसिध्द अभिनेत्री आहेत. साहित्य आणि कलेचा वारसा लाभलेल्या मधुरा डहाणूकर पुण्याच्या ‘चिल्ड्रन फिल्म सर्कल’ च्या संस्थापक कार्यकर्त्या आहेत.