श्रम म्हणजे श्रीमंती

१९९६ साल. जपानमध्ये काम करत असताना एके दिवशी एक मोठा ट्रक कंपनीत आला. तशी ट्रक ची ये जा चालूच असायची. तो रिव्हर्स पार्क करून त्याची ड्राइवर, जी एक तरुण मुलगी होती ती खाली उतरली. ती सडपातळ आणि मध्यम उंचीची होती. झटपट तिने हातात ग्लोव्हस घातले. ऍप्रॉन घातला आणि ट्रकमध्येच व्यवस्थित लावून ठेवलेले वायररोप,आय बोल्ट, शकल्स असं सगळं साहित्य काढून घेतलं. कंपनीची मोठी ओव्हरहेड क्रेन स्वतःच ऑपरेट करून ट्रकमधली सगळी कास्टिंग तिने व्यवस्थित उतरवून ठेवली. तिच्या कामाचा वेग, त्यातली चपळाई कामाची पद्धत, सर्वकाही एकट्यानेच करण्याची तयारी, सगळंच बघण्यासारखं होतं. जणू काही ते काम कमीतकमी वेळात,अतिशय चांगल्या पद्धतीने करण्याची स्पर्धा, तिने स्वतःशीच लावली होती. अधिक वाचा…

लहानपण देगा देवा

राजापूर हे रत्नागिरी जिल्ह्यातील एक तालुक्याचं गाव. या राजापूरची गंगा प्रसिद्ध. दर तीन वर्षांनी इतर वेळी कोरडी असलेली ही चौदा कुंड अचानक भरून वाहू लागतात आणि राजापूरची गंगा आली म्हणतात. प्रत्येक कुंडातील पाण्याचं तापमान वेगवेगळं असतं. जवळपासच्या गावातूनच नव्हे तर दूरवरून भाविक ह्या गंगेत स्नान करण्यासाठी येतात. तिथे त्या वेळी जत्रा भरते. निसर्गाचा हा एक चमत्कारच आहे. येथील पंचायत समितीच्या गोडावून च्या मागून एक घाटी भटाळीत उतरते.( भटाळी हा राजापूरचा एक भाग आहे.) या घाटीने उतरत गेलं की डाव्या बाजूला उतारावरच गच्च झाडीमध्ये एक कौलारू घर आहे. अधिक वाचा…

अहुप्यावरच्या टेंटमधलं तळं…!!!

दैनंदिन “अरे ए सौ, स्लिपिंग बॅग मध्ये पाणी शिरलंय”, रात्री २ च्या सुमारास टेंटमध्ये अम्या चुळबुळ करत उठत म्हणाला. गुरफटून घेतलेल्या स्लिपींग बॅग मध्ये कोंबलेलं अंग कसंबसं बाहेर काढत मी उठून पाहिलं. टेंन्टच्या वॉलचेन मधून थंड पाणी आत आलेलं. आषाढ अगदी जोमात होता. बाहेर पावसानं अक्षरशः थैमान घातलेलं. अहुप्याच्या कातळकड्यापासून शंभरएक मीटरवर आमचा टेंट फडफडत कसाबसा तग धरून होता. वारा नुसता भराटल्यागत घोंगावत होता. टेंटच्या खिडकीतून डोकावून वर पाहिलं. सुदैवानं आऊटर आणि टेंटचं नातं अजून शाबूत होतं. माझ्या बाजूला महेश उर्फ कालिया आणि पलीकडे प्रतीश श्वासांना खर्ज लावून शांत झोपले होते. निसर्गानं टेंटच्या आत घुसून आमच्यावर केलेल्या सिंचनाची त्यांना कल्पनाच नव्हती. अधिक वाचा…

अनावश्यक ते अत्यावश्यक व्हाया कोरोना

कोरोना विषाणूने अवघ्या जगात थैमान मांडले आहे. जागतिक पातळीवर आणि देश पातळीवर त्यासोबत लढण्यासाठी अविरत प्रयत्न चालू झाले आणि त्यातूनच आला हा लॉकडाऊन. एका विशिष्ट लयीत चाललेले आपले आयुष्य एकदम खीळ लागल्यागत थंडावले. सुरुवातीला पहिला आठवडा सक्तीने का होईना, सगळे घरी होते – अगदी ब्रेकफास्टपासून रात्री झोपेपर्यंत. ह्या आनंदात घरोघरच्या सुगरणी सुखावल्या. मुलांच्या, नवरोबांच्या फर्माइशी पूर्ण करण्याचा त्यांनी जणू चंगच बांधला. त्यामुळे डालगोना कॉफी, बनाना आईसक्रीम, पाव, रुमाली खाकरा, दहीवडे ट्रेंडींग झाले. व्हॉटसअ‍प स्टेटस, इन्स्टा स्टोरीज आणि फेसबुक पोस्टवर ह्या पदार्थांचे फोटो मानाने अवतरले. अधिक वाचा…

बर्की धबधबा, कोल्हापूर

धरणीमाता हिरावा शालू लेण्यासाठी पावसाची वाट पहात असते. डोंगरदर्‍यांमध्ये पडणारा धुवाँधार पाऊस, त्यामुळे डोंगरकपारीमधील छोटया-मोठया कपारीमध्ये निर्माण होणारे ओहोळ आणि हे ओहळ कोसळल्यामुळे त्याचे झालेले धबधब्यातील रुपांतर, त्याचा झुळझुळणारा खळाळत जाणारा आवाज आपल मन गुंतवून टाकतो. आणि हे पाणी सर्व डोंगरदर्‍यांना हिरवा शालू कधी लपेटून देतो, ते आपल्याला कळतच नाही. कोल्हापूरनगरी महालक्ष्मीचे अधिष्ठान, शिवरायांची स्नुषा ताराराणी त्यांनी स्थापन केलेली मराठयाची ही नगरी म्हणजे कोकण आणि घाट माथा यांचा सुंदर संगम आहे. पर्यटकांना भुरळ घालतील अशा अनेक स्थळांचं आगर या जिल्ह्यात आपणाला येण्याचा आग्रह करीत आहे. अशाच एका पावसाळी पर्यटन स्थळा विषयी जाणून घेऊ. अधिक वाचा…

फुलपाखरू

फार फार वर्षापूर्वीची गोष्ट.
त्यावेळी फुलपाखरे असत फक्त एकाच रंगाची.
म्हणजे गर्द हिरवी, निळीशार, पिवळीधमक, लालचुटूक, काळी कुळकुळीत, पांढरीशुभ्र, झगमगीत सोनेरी किंवा चकचकीत चंदेरी.
फुलपाखरांच्या पंखांवर रंगीबेरंगी ठिपकेच नसत.
किंवा वेगवेगळया रंगाच्या रेषा पण नसत.

फुलपाखरे उडायची.
फुलांवर बागडायची.
बागेत भिरभिरायची.
सगळीकडे ऊड-ऊड करायची. अधिक वाचा…

–>